دانشگاه به عنوان یکی از ارکان تاثیرگذار در بالابردن سطح دانش و فرهنگ جامعه، با تربیت نیروی انسانی متعهد و متخصص، نقش بسزایی در تعالی جامعه بشری برعهده دارد. در اهمیت این نهاد تاثیرگذار همین بس که بسیاری از مدیران و مسئولان رده بالای حاکمیتی از نیروهای انسانی تربیت یافته در آن بوده و بیشترین تاثیرگذاری را در قانون­گذاری، اجرا و نظارت برعهده دارند. در این میان، اساتید و اعضای محترم هیأت علمی دانشگاه­ها به عنوان یکی از ارکان مهم دانشگاه، وظیفه خطیر آموزش و پرورش را بر دوش می­کشند. از همین­رو در کنار عنصر تعلیم که بر محور آموزش و پژوهش شکل میگیرد، عنصر دیگری به نام تربیت وجود دارد که زمینه تعالی اخلاق و فرهنگ را در نیروی انسانی برآمده از دانشگاه فراهم می­آورد. توجه به عنصر مهم فرهنگ و اثرگذاری اجتماعی در کنار آموزش و پژوهش، وزارت عتف را برآن داشت تا در کنار تهیه آیین­نامه سرآمدان آموزشی و پژوهشی، به تدوین آیین­نامه سرآمدان فرهنگی نیز همت گمارد. در همین راستا معاونت فرهنگی - اجتماعی و دانشجویی دانشگاه فردوسی مشهد براساس رسالت خود، شیوه ­نامه سرآمدان فرهنگی را 5 ماده و 10 تبصره در مهرماه 1402 تدوین و ابلاغ نمود.